Bohaterowie w Potopie. W rozprawie O postaciach Sienkiewiczowskich pisał Kazi­mierz Wyka: „Zarówno nasze własne doświadczenie czytelnicze w obcowaniu z dziełem Sienkiewicza, jak liczne wypo­wiedzi krytyczne świadczą o tym, że w oddziaływaniu sztuki powieściowej Sienkiewicza bodaj czołową i naj­ważniejszą rolę odgrywają tu Obraz społeczeństwa polskiego w Potopie Henryka Sienkiewicza Napisany przez Henryka Sienkiewicza na emigracji w Stanach Zjednoczonych Potop to jedno z najwybitniejszych dzieł literatury polskiej, narodowa epopeja powstała dla pokrzepienia serc ciemiężonych przez zaborców Polaków. Potop - Matura z języka polskiego 2020. Rekrutacja na studia 2024. Trylogia Henryka Sienkiewicza jest dziełem epokowym. Każdy w swoim życiu na pewno słyszał o tych, jakże ważnych dla historii polskiej literatury powieściach. W dzisiejszym artykule przyjrzymy się bliżej "Potopowi", jako że to właśnie z tą częścią trylogii Fast Money. Czas i miejsca akcji Akcja utworu dzieje się w latach 1655–1657. Są to czasy, kiedy na ziemiach Rzeczpospolitej trwa „potop” szwedzki (właściwie do 1660). Część akcji określona jest orientacyjnie porami roku czy miesiącami. Są jednak też wydarzenia opatrzone dokładnymi datami dziennymi: […]a jednak mówiono o niebezpieczeństwie wojny i na sejmie, który król Jan Kazimierz złożył 19 maja w Warszawie. Zdarzenia przedstawione w utworze mają miejsce na terenie prawie całej Rzeczpospolitej. Poza nazwami krain geograficznych (choćby: Mazowsze, Wielkopolska, Małopolska, Prusy Królewskie i Prusy Książęce, Ruś, Litwa, Żmudź, Polesie, Śląsk) pojawiają się nazwy zarówno dużych miast, majątków ziemskich, jak i pól bitewnych. Miejsca akcji to między innymi: Częstochowa, Warszawa, Zamość, Lwów, Sulejów, Lubicz, Kiejdany, Upita, Janów, Ujście, Warka. Główni bohaterowie Kreacja bohaterów Potopu odbywa się na kilku płaszczyznach. Opisują oni siebie zarówno poprzez swoje działania i przemyślenia, są opisywani przez inne postacie, jak i wiele o nich można dowiedzieć się z nacechowanych zabarwieniem emocjonalnym komentarzy odnarratorskich. Każda z postaci została przedstawiona w sposób czarno-biały, czyli jest albo dobra, albo zła (choć uznać można też, że poza Kmicicem, który przechodzi wewnętrzną przemianę i rehabilituje się za swoje wcześniejsze awanturnicze życie, służąc ojczyźnie). Ich sylwetki są nieskomplikowane. Co istotne, przedstawieni są w sposób dynamiczny, nie statyczny. Głównym bohaterem występującym w Potopie jest Andrzej Kmicic (ze względu na złą reputację nazwiska, dla określonych celów nazywający się też Babiniczem). Ponadto należy wyszczególnić innych bohaterów indywidualnych, których portrety są wyraźnie zarysowane i którzy mają wpływ na przebieg zdarzeń w utworze. Część z nich należy do stanu szlacheckiego: Michał Wołodyjowski, Jan Onufry Zagłoba, Stanisław i Jan Skrzetuscy. Występują także przedstawiciele magnaterii: Jan Zamoyski, Stefan Czarniecki, Jan Sapieha, Bogusław i Janusz Radziwiłłowie. Wykreowane zostały również postacie kobiece: Oleńka Billewiczówna, Anna Krasieńska-Borzobohata. Fabuła i główne wątki utworu Fabuła Potopu oparta jest na historycznych zdarzeniach. Powieść nie dotyczy jednak wyłącznie ich. Występuje w niej wiele wątków. Sprawia to, że odpowiedzi na pytanie, o czym jest Potop, może być wiele. Najważniejsze wątki utworu to: historia miłości Kmicica i Oleńki, przemiana wewnętrzna Kmicica, przyjaźń między rycerzami, obraz szlachty w XVII wieku, polskie wojsko w XVII wieku, patriotyzm, wątek polityczno-dyplomatyczny, najazd Szwedów na Rzeczpospolitą, wątek dotyczący Radziwiłłów, obrona przed Szwedami Częstochowy. Poza tym występuje wiele innych wątków pobocznych. Wszystkie z nich łączy postać Andrzeja Kmicica – Oleńka i Ojczyzna Jedną z cech konstrukcyjnych utworu jest konstrukcja fabuły oparta na trójkącie miłosnym. Pojawia się dwóch mężczyzn (Kmicic i Bogusław Radziwiłł) rywalizujących o jedną kobietę (Oleńka Billewiczówna). Sam Kmicic przedstawiony jest jako bohater-kochanek i patriota. Nim jednak to następuje, przechodzi długą drogę. Obie jego miłości – Oleńka i Ojczyzna – są ze sobą ściśle połączone i nie można ich od siebie oddzielić. Swoje awanturnicze życie zamienia na wierną służbę ojczyźnie pod wpływem miłości do kobiety. Działa to też w drugą stronę – służba ojczyźnie prowadzi go do ślubu z Oleńką. Panorama społeczna Sienkiewicz przedstawia w Potopie szeroką panoramę społeczną drugiej połowy XVII wieku. Dotyczy ona zarówno stanu szlacheckiego (Kmicic, Zagłoba, Wołodyjowski i inne postacie to różnorodne typy szlacheckie, charakterystyczne dla epoki), jak i magnaterii. Te dwie grupy społeczne przedstawione są na zasadzie kontrastu. Szlachta prezentuje pozytywne wartości patriotyczne i moralne. Natomiast magnaci to w większości niedbający o dobro ojczyzny zdrajcy skupieni na prywatnych interesach. Obszerne partie utworu poświęcone są opisom ówczesnych wojsk (głównie polskich, ale i szwedzkich oraz składających się z przedstawicieli różnych narodowości armii zaciężnych). Dzielą się one na kilka kategorii. Jedną z nich jest pospolite ruszenie, oddziały składające się ze szlachty. Było ono powoływane do broni jedynie podczas wojen. Szlachta zbroiła się we własnym zakresie (a więc najczęściej marnie), byli niewprawni w żołnierskie życie i niezdyscyplinowani. Inna kategoria to wojska komputowe. Stanowiły one regularną, zaciężną armię. Walczyli w zamian za wynagrodzenie (najczęściej dla tego, kto więcej zapłacił). Jako zawodowi żołnierze byli doskonale wyszkoleni i uzbrojeni. Jeszcze inna kategoria żołnierzy, to grupy sformowane z przestępców, którzy w wojennej zawierusze znajdowali schronienie przed wyrokami sądów. Aby przetrwać, ograbiali oni nie tylko pokonywanych wrogów, ale i każdego, kogo było im na rękę. Takim rodzajem wojska jest na przykład oddział Kmicica, z którym podchodzi on do kultury sarmackiej W utworze przestawione zostały liczne nawiązania do kultury sarmackiej. Wpłynął na to sam wybór tematyki. Nawiązania widać w języku utworu, jak i kreacjach postaci. Znaleźć można też opisy sarmackich obyczajów (na przykład uczty czy kulig). Bohaterowie przyodziani są w sarmackie stroje (pasy słuckie, kontusze) i odpowiednio uzbrojeni (szable, buzdygany, buławy). Kultura XVII-wiecznej szlachty polskiej została przedstawiona w sposób pozytywny, z pominięciem dotyczących jej wad. Co to jest teatr Stanisławowski Teatr Stanisławowski - pod dyrekcją Wojciecha Bogusławskiego. Został podzielony na ze-społy opery, baletu i dramatu. Pierwsze przedstawienie - \"Natręci\". TPN - założone dla rozwoju nauki i literatury w 1800r. przez St. Staszica. W 1740r. Stanisław Konarski założył Collegium Nobilium. Bracia Załuscy przekazali prywatny księgozbiór - powstała pi... Historia wojny trojańskiej w "Mitologii" Historia wojny trojańskiej Boginię Tetydę wydano za mąż za człowieka o imieniu Peleus. Podczas wesela w grocie centaura Chejrona biesiadowali bogowie. Nagle zjawiła się Eris, bogini niezgody, której nie zaproszono. Przyniosła jabłko z napisem Dla najpiękniejszej. Hera, Atena i Afrodyta, sądziły, że są godne zaszczytu posiadania owego owocu... Świat dziecka w nowelach pozytywizmu W epoce pozytywizmu powstało najwięcej nowel wywodzących się z ducha „utylitaryzmu”. Przedstawione były problemy, losy dzieci i ich punkt widzenia na cały zewnętrzny świat. Ukazywany był obraz dziecka cierpiącego, wyzyskiwanego, pozostawionego na los i pastwę otoczenia. Te dzieci musiały zmagać się z przeciwnościami świata, dawać sob... Tło historyczne w "Quo vadis" Tło historyczne Zainteresowanie Sienkiewicza dawną literaturą łacińską, liczne podróże do Rzymu połączone ze zwiedzaniem zabytków, spacerami po starej części miasta, wreszcie zainteresowanie kulturą rzymską pozwoliło z czasem fascynację światem starożytnym wesprzeć rzetelną wiedzą na ten temat. Wspaniałość miasta, jego historii i kultury p... Pieniądz w obiegu transakcyjnym i dochodowym PIENIĄDZ W OBIEGU TRANSAKCYJNYM - to obieg pieniężny między przedsiębiorstwami produkcyjnymi a handlowymi oraz między poszczególnymi szczeblami handlu hurtowego i detalicznego. PIENIĄDZ W OBIEGU DOCHODOWYM - jest urządzeniem pobierania i realizowania dochodów. Głównymi dochodobiorcami uczestniczącymi w tym obiegu są gospodarstwa domowe oraz bu... Dlaczego powinniśmy wystrzegać sie obłudy ? Temat: Dlaczego powinniśmy wystrzegać się obłudy? (opr. wg “Świętoszka” Moliera). Dlaczego powinniśmy wystrzegać się obłudy? Rozważania w oparciu nie tylko o “Świętoszka” Moliera. W dzisiejszym świecie przepełnionym złem spotyka się ludzi zakłamanych, obojętnych na ludzką wrażliwość i czułość. Słysz... Konflikt racji osobistych i społecznych w sumieniu bohatera literackiego 6. Konflikt racji osobistych i społecznych w sumieniu bohatera literackiego na podstawie wybranych utworów. Tworząc literaturę pisarze mają przede wszystkim na uwadze czytelników, odbiorców swojej twórczości. Przemawiają do współczesnych im, do rodaków, do ludzi żyjących w tej samej epoce i zbiorowości, ale również tworzą z myślą o następnyc... Pouczenie w kwestiach społecznych w twórczości Potockiego Pouczenia w kwestiach społecznych: \"Nierządem Polska stoi\" - realny obraz ówczesnej Polski, prawa państwowe zmieniają się nieustannie, co godzi najbardziej w najbiedniejszą cześć społeczeństwa, która płaci podatki, ubożejąc coraz bardziej, ludzie nie myślą o przyszłości. Wacław Potocki okazuje duża troskę o dobro ojczyzny: ... watch 01:38 Thor Love and Thunder - The Loop Obraz szlachty w „Potopie” Szlachta polska jest zbiorowym bohaterem „Potopu” Henryka Sienkiewicza. Sienkiewicza od czasów przezeÅ„ opisywanych dzieliÅ‚o raptem 200 lat, szlacheckie tradycje byÅ‚y wiÄ™c ciÄ…gle żywe, w myÅ›l zasady „noblesse oblige”. Przez karty Potopu przewijajÄ… siÄ™ przedstawiciele wielkiej szlacheckiej drabiny spoÅ‚ecznej – od króla po zaÅ›cianek – pisze Adam Kersten w genialnym opracowaniu dzieÅ‚a, „Sienkiewicz «Potop» Historia” – Mamy wiÄ™c Jana Kazimierza, magnateriÄ™ duchowÄ… i Å›wieckÄ…, a w tej grupie także „ludzi nowych”, owych magnatów pierwszego pokolenia, reprezentowanych przez Czarnieckiego. Co prawda, ZagÅ‚oba niechÄ™tnie odnosi siÄ™ do RadziwiÅ‚Å‚a, nazywajÄ…c go „kasztelaniną” z racji jego szybkiej nobilitacji, ale zupeÅ‚nie inaczej odnosi siÄ™ do Czarnieckiego, który w Å›wietle prawa jest takim samym „kasztelaniną”. Magnateria Janusz i BogusÅ‚aw RadziwiÅ‚Å‚owiee Hieronim Radziejowski Krzysztof OpaliÅ„ski To sam wierzchoÅ‚ek szlacheckiej drabiny spoÅ‚ecznej – to oni prowadzÄ… politykÄ™, kierujÄ… siÄ™ wyÅ‚Ä…cznie dobrem wÅ‚asnym (prywata). EgoiÅ›ci, warchoÅ‚y, zdrajcy. WÅ›ród nich sÄ… jednak nieliczne jednostki, które cechujÄ… siÄ™ patriotyzmem, jak Sapieha, Lubomirski, czy Zamoysky. Sienkiewicz usiÅ‚owaÅ‚ jednak bronić tej warstwy spoÅ‚ecznej po raz kolejny koncentrujÄ…c negatywne cechy na postaciach jak RadziwiÅ‚Å‚owie... Prawdziwość obrazów szlachty. Obraz szlachty jest oczywiÅ›cie przerysowany, co skwapnie wytykali Sienkiewiczowi rozmaici badacze literatury. Zbytnia poufaÅ‚ość Jana Kazimierza z Kmicicem (jak choćby wspólne obiady, zaproszenie króla na Å›lub) byÅ‚y w ówczesnych czasach niemożliwe. Postać Czarnieckiego jest także wyidealizowana, co wzięło siÄ™ z pewnoÅ›ciÄ… z lektury „PamiÄ™tników” Paska, które to Sienkiewicz wymienia jako źródÅ‚o wiedzy historycznej o szlachcie. "Czarniecki, takim jakim go pisarz [Sienkiewicz] ukazaÅ‚ w powieÅ›ci, jest wypadkowÄ… tej oceny i pewnej liczby realnych cech zaczerpniÄ™tych z «PamiÄ™tników» Paska. (...) on [Czarniecki] to wÅ‚aÅ›nie byÅ‚ zdecydowanym przeciwnikiem otwartych wielkich bitew (...) nigdy nie zaliczaÅ‚ siÄ™ do obroÅ„ców chÅ‚opów, nie litowaÅ‚ siÄ™ nad ich dolÄ…, nie miaÅ‚ czuÅ‚ego serca, jak to niekiedy chciano przedstawić.” Szlachta byÅ‚a znacznie mniej karna i posÅ‚uszna dowódcom, jak to opisuje Sienkiewicz. Na porzÄ…dku dziennym zdarzaÅ‚y siÄ™ wypowiedzenia posÅ‚uszeÅ„stwa i dezercja. Także wiÄ™c tragiczny dylemat Kmicica – walczyć u boku zdrajcy, czy zÅ‚amać przysiÄ™gÄ™ rycerskÄ… jest sztuczny i znacznie Å‚atwiejszy do rozwikÅ‚ania. Na zbytnie wyidealizowanie obrazu skÅ‚ada siÄ™ też koncentracja cech szlacheckich w osobie Kmicica, która to – pod wpÅ‚ywem metamorfozy – dokonuje zbiorowej przemiany spoÅ‚eczeÅ„stwa Dwa oblicza sarmatyzmu W Potopie, podobnie jak w innych materiaÅ‚ach, z których korzystaÅ‚ Sienkiewicz, da siÄ™ wyodrÄ™bnić dwa obrazy polskiej szlachty. Jeden to obraz skrajnie pozytywny, ukazujÄ…cy szlachtÄ™ polskÄ… jako rycerzy "przedmurza chrzeÅ›cijaÅ„skiej Europy"; do tego należy dodać czÄ™stÄ… gloryfikacjÄ™ czynów bÄ…dź bohaterów. W przypadku Potopu bÄ™dzie to postać Czarnieckiego oraz scena zdobycia Jasnej Góry. Z drugiej strony, mamy pokazanÄ… szlachtÄ™ jako pijaków, sybarytów i opojów, którzy stawiajÄ… prywatÄ™ nad dobrem ojczyzny i sympatyzujÄ… ze Szwedami. Porównaj: Dwa oblicza sarmatyzmu - "Wojna Chocimska" Potockiego i "PamiÄ™tniki" Paska

obraz polski i polaków w potopie